Osteochondroza zmusza organizm do utrzymywania napiętych mięśni okolicy lędźwiowej, zmniejszając obciążenie kręgosłupa. Pacjent szuka wygodniejszej pozycji i stara się jej nie zmieniać w celu złagodzenia dyskomfortu.
Główne kroki
Choroba postępuje, dlatego na różnych etapach ma odpowiednie objawy, których diagnoza pomaga lekarzowi przepisać właściwe leczenie. Objawy osteochondrozy lędźwiowej:
- w pierwszym etapie występuje wyraźny dyskomfort i dyskretny ból w odcinku lędźwiowym kręgosłupa;
- drugiemu etapowi towarzyszy zniszczenie pierścienia włóknistego, co prowadzi do zbieżności kręgów między sobą;
- po tym dochodzi do powstania przepukliny międzykręgowej i znacznej deformacji kręgosłupa, której towarzyszy intensywny ból;
- Czwarty etap osteochondrozy odcinka lędźwiowego prowadzi do całkowitej niepełnosprawności pacjentów: destrukcja staje się bardziej intensywna, poprzedza ostre bóle i trudności w poruszaniu się.
Na każdym etapie obraz rozwoju i dalszego leczenia osteochondrozy zależy od lokalizacji choroby w określonej części dolnej części pleców. Terapia ma na celu uśmierzanie bólu, likwidację stanów zapalnych, normalizację procesów metabolicznych tkanki chrzęstnej krążków międzykręgowych.
Osteochondroza odcinka lędźwiowego jest groźną chorobą zwyrodnieniową kręgosłupa, prowadzącą do procesów zwyrodnieniowych. Jest zlokalizowany w odpowiednim obszarze i charakteryzuje się kostnieniem chrząstki lub zniszczeniem dysków grzbietu. Ponad 80% przebiegu towarzyszy ból promieniujący do nogi. Objawy bólowe są spowodowane uszczypnięciem korzeni nerwów rdzeniowych przez przerośniętą tkankę, w medycynie nazywane są lumboischialgią.
Znaki na początkowym etapie
Objawom osteochondrozy lędźwiowej towarzyszą tępe bóle, które z reguły pozostają niezauważone. Nieprzyjemne odczucia pojawiają się w plecach lub pośladkach po przenoszeniu ciężarów i gwałtownych ruchach. Rozpoczynają się procesy wstępnej degradacji odcinka międzykręgowego lędźwiowego.
Grzbiet kręgowy funkcjonuje bez szczególnych zmian, ale procesy morfologiczne zatopienia tkanki chrzęstnej postępują, czemu towarzyszą następujące objawy:
- wzrost procesów haczykowatych;
- minimalne przemieszczenie krążka z pęknięciem torebki włóknistej.
Objawy kliniczne - przeszywający ból po wysiłku fizycznym i długotrwałym (częstym) siedzeniu w niewygodnej pozycji.
Czasami pierwszy etap nazywany jest przedklinicznym, ponieważ osteochondroza lędźwiowa może praktycznie się nie objawiać.
Drugi etap
Objawem tego stadium jest przewlekły ból promieniujący do narządów miednicy, pośladków lub nóg. Charakterystyczne są zarówno nawroty, jak i remisje. Zasadniczo pogorszenie obserwuje się po wysiłku fizycznym.
Trzeci etap
Postępujące procesy prowadzą do powstania przepukliny ze wszystkimi następującymi konsekwencjami:
- objawy neurologiczne (zawroty głowy, bóle głowy, omdlenia, szum w uszach i utrata przytomności);
- problemy z nerkami i układem moczowo-płciowym (niekontrolowane oddawanie moczu);
- problemy z układem sercowo-naczyniowym (arytmia).
Na trzecim etapie leczenie, oprócz metod farmakologicznych i fizjoterapii, może obejmować operację, aby uniknąć ucisku rdzenia kręgowego i rozwoju niepożądanych powikłań.
Czwarty etap
Końcowemu etapowi towarzyszy zwapnienie uszkodzonego dysku. Bóle stają się znacznie słabsze, ale deformacja kręgosłupa trwa. Organizm uruchamiając mechanizm obronny uruchamia procesy kostnienia, co prowadzi do zmniejszenia przestrzeni nadtwardówkowej, zwiększonego ucisku rdzenia kręgowego i zakłócenia pracy wszystkich kontrolowanych przez niego układów. Mówiąc prościej, chrząstka zamienia się w kości i rośnie. Stąd pojawiają się liczne niebezpieczne objawy, charakterystyczne dla trzeciego etapu, ale w ostrzejszej formie.
Wymagane jest długotrwałe kompleksowe leczenie i interwencja chirurgiczna.
Jak odróżnić, gdzie zlokalizowana jest zmiana
Szczypanie niektórych zakończeń nerwowych i segmentów ma swoje własne objawy i objawy osteochondrozy:
- z uszkodzeniem korzeni kręgosłupa L1, L2 - silny ból, drętwienie strefy pachwinowej i wewnętrznej strony ud. Postęp osteochondrozy dolnej części pleców, któremu towarzyszy przepuklina, charakteryzuje się bólem lędźwiowo-krzyżowym w obu kończynach dolnych;
- gdy jest zlokalizowany w okolicy lędźwiowej L5, ból strzelający jest charakterystyczny z napromieniowaniem kciuka, zmniejszoną wrażliwością;
- z drętwieniem zewnętrznej strony uda do podudzia i przeszywającym bólem, problemem jest uszczypnięcie korzenia nerwu S1.
Leczenie jest zalecane po rozpoznaniu za pomocą MRI.
Objawy osteochondrozy okolicy lędźwiowo-krzyżowej
Lokalizacja choroby ma bezpośredni wpływ na jej przebieg i objawy. Degradacja odcinka lędźwiowego kręgosłupa może powodować kulawiznę szpikową. Dolny rdzeń kręgowy otrzymuje ograniczony dopływ krwi, co powoduje osłabienie nóg podczas chodzenia i częste parcie na mocz. Po odpowiednim odpoczynku objawy ustępują.
Niedokrwienie neuronów ogona końskiego jest główną przyczyną kaudogennego chromania przestankowego:
- niedokrwistość obwodowych części nóg;
- uczucie mrowienia i mrowienia podczas chodzenia;
- z czasem objawy narastają od nóg do okolicy pachwinowej genitaliów;
- siła w nogach jest przywracana po odpoczynku.
Podnoszenie ciężkich przedmiotów w obecności osteochondrozy lędźwiowej może powodować szczypanie tętnicy Adamkiewicza i komplikować przebieg choroby kręgosłupa. Występuje paraliż - od łagodnego do ciężkiego, nietrzymanie wydalanych produktów przemiany materii, zanik tkanki mięśniowej, powstawanie odleżyn.
Przyczyny przyczyniające się do rozwoju osteochondrozy
W większości przypadków uważa się, że rozwój osteochondrozy stopniowo postępuje w wyniku dwunożności, ale ważną rolę w powstawaniu chorób kręgosłupa odgrywają dodatkowe czynniki prowokujące, do których należą: brak aktywności fizycznej, zaburzenia procesów metabolicznych, nadmiar kilogramów, podnoszenie ciężarów .
Złożona interakcja niekorzystnych czynników, powstawanie wypadnięcia (wysunięcie krążka) prowadzi do zwężenia przestrzeni nadtwardówkowej i uszczypnięcia korzeni nerwowych.
Medyczne metody radzenia sobie z chorobą
Leczenie osteochondrozy odcinka lędźwiowego na różnych etapach odbywa się po dokładnym rozpoznaniu lokalizacji, stadium i indywidualnych cech pacjenta. Główne metody to fizjoterapia, działanie odruchowe, wspomaganie farmakologiczne mające na celu zmniejszenie bólu i zahamowanie stanu zapalnego, ziołolecznictwo. Jeśli leczenie okazało się nieskuteczne lub niemożliwe bez operacji z powodu zaniedbania choroby, konieczna jest interwencja chirurgiczna.